Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι οι οικισμοί αυτού του πολιτισμού είχαν πολύ πράσινο χώρο.
Το Tikal, μια αρχαία πόλη των Μάγια, ήταν κάποτε μια πολυσύχναστη μητρόπολη 80.000 ανθρώπων. Είχε ψηλές πυραμίδες, πλακόστρωτα τετράγωνα, δρόμους και ναούς. Τώρα επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Σινσινάτι έχουν διαπιστώσει ότι οι δεξαμενές της πόλης βρίσκονταν σε γραφικά πάρκα με άγρια βλάστηση.
Οι ερευνητές έχουν αναπτύξει ένα νέο σύστημα για αποτελεσματική ανάλυση DNA για τη μελέτη 30 φυτικών ειδών που περιβάλλουν τις ακτές των δεξαμενών πριν από περίπου χίλια χρόνια.
Ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, Ντέιβιντ Λενζ, είπε ότι τα αποτελέσματα της αλληλουχίας του DNA έδειξαν ότι μεγάλο μέρος του κέντρου του Τικάλ φυτεύτηκε με πλούσιο πράσινο. Αυτό επέτρεψε στους κατοίκους όχι μόνο να απολαύσουν τη φυσική ομορφιά, αλλά και την απαραίτητη δροσιά στις τροπικές περιοχές.
Ο συν-συγγραφέας της μελέτης Nicholas Dunning προσθέτει ότι μερικά από τα άλση της πόλης μπορεί να είχαν ιερή θέση και, γενικά, οι Μάγια έδειχναν βαθύ σεβασμό για τη φύση και τα γύρω δάση.
Επιπλέον, οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι το Tikal είχε ένα πολύπλοκο σύστημα δεξαμενών και καναλιών που συντηρούσαν τη ζωή στην πόλη. Επειδή οι πορώδεις βράχοι σε αυτήν την περιοχή εμπόδισαν το σχηματισμό λιμνών, οι Μάγια αναγκάστηκαν να αποθηκεύσουν νερό κατά τη διάρκεια της περιόδου των βροχών. Κάλυψαν τον πυθμένα των ρεματιών με υλικά πηλού, τα οποία εμπόδισαν τη διείσδυση του νερού στο πορώδες έδαφος.
Στη δεξαμενή Temple, την ψηλότερη και μικρότερη δεξαμενή, οι ερευνητές ανακάλυψαν ένα σύστημα καθαρισμού νερού με τη μορφή λεπτών αποθέσεων άμμου που αφήνουν το νερό να περάσει και παρεμποδίζει τη διείσδυση μεγάλων σωματιδίων βρωμιάς και οργανικής ύλης. Όταν αυτή η δεξαμενή υπερπληρώθηκε, το νερό διείσδυσε σε άλλες εγκαταστάσεις αποθήκευσης που βρίσκονται παρακάτω.
Τα ερείπια του Tikal βρέθηκαν τον 17ο αιώνα. Η πόλη, που βρίσκεται στο έδαφος της σύγχρονης Γουατεμάλας, ήταν η πρωτεύουσα του βασιλείου Mutul, το οποίο άνθισε από το I έως το IX μ. Χ. Ο ίδιος ο οικισμός χτίστηκε γύρω στο 350. Στα τέλη του 10ου αιώνα, μετά από μια σειρά εξεγέρσεων, η πόλη εγκαταλείφθηκε οριστικά από τους κατοίκους της.
