2023 Συγγραφέας: Kaylee MacAlister | [email protected]. Τελευταία τροποποίηση: 2023-05-21 08:00
Η σκουριά απαιτεί οξυγόνο, νερό και κατάλληλες συνθήκες, τις οποίες δεν έχει το φεγγάρι. Από πού προήλθε λοιπόν το πρόσφατα ανακαλυφθέν οξείδιο του σιδήρου;
Σε αντίθεση με ό, τι θεωρούνταν επιστημονικά αδύνατο, οι επιστήμονες ανακάλυψαν σκουριά - ένα προϊόν που απαιτεί οξυγόνο, νερό και οξειδωτικές συνθήκες - στην επιφάνεια του φεγγαριού, γνωστό ως φτωχό σε οξυγόνο, υγρό και χωρίς νερό περιβάλλον που αναστέλλει την οξείδωση Ε
Οι επιστήμονες θεωρούσαν ότι το οξυγόνο που απαιτείται για την αντίδραση σχηματισμού σκουριάς μεταφέρθηκε στους πόλους του φεγγαριού από τον άνεμο από τη Γη (Είναι σοβαρά;), και δημοσιεύτηκε ένα άρθρο στο Science Advances την Τετάρτη που περιγράφει λεπτομερώς την ανακάλυψη.
Η σκουριά είναι ένα κοκκινωπό-καφέ υλικό που παραμένει όταν τα άτομα σιδήρου αντιδρούν με οξυγόνο και νερό σε αυτό που ονομάζεται οξειδωτική αντίδραση ή αντίδραση απώλειας ηλεκτρονίων. Η πολύ λεπτή ατμόσφαιρα της Σελήνης δεν παγιδεύει πολύ οξυγόνο και ο ηλιακός άνεμος εκτοξεύει συνεχώς την επιφάνεια της Σελήνης με φορτισμένο υδρογόνο, με αποτέλεσμα συνθήκες στις οποίες υπάρχει ισχυρή ανάκτηση ή συσσώρευση ηλεκτρονίων.
Έτσι, αν και η σκουριά είναι κοινή στη Γη, η ανακάλυψή της στη Σελήνη αιφνιδίασε τους ερευνητές (φυσικά!).
"Δεν νομίζω ότι κανείς το περίμενε αυτό στη σεληνιακή επιφάνεια", δήλωσε ο Shaui Lee, ο πρώτος συγγραφέας του άρθρου και ερευνητής στο Πανεπιστήμιο της Χαβάης στο Manoa.
"Αυτή είναι η βασική χημεία - όλοι γνωρίζουμε ότι η επιφάνεια του φεγγαριού είναι ιδιαίτερα ανακτήσιμη, οπότε δεν υπάρχει κανένας λόγος για τον οποίο θα μπορούσατε να δείτε σίδηρο υψηλού σθένους όπως ο αιματίτης".
Συγκρίνοντας τα δεδομένα αντανακλαστικότητας που συλλέχθηκαν από την ινδική αποστολή Chandrayan-1 με καθαρά δείγματα σκουριάς, η ομάδα του Lee αναγνώρισε το υλικό σε γεωγραφικά πλάτη πάνω από 60 μοίρες στην επιφάνεια του φεγγαριού ως αιματίτη ή οξείδιο του σιδήρου (!!!). Ο Lee είπε ότι η σύγκριση ήταν αρκετά απλή και είναι πολύ σίγουρος ότι τα φάσματα ανακλαστικότητας προέρχονταν από αιματίτη.
«Η μεθοδολογία ήταν πολύ απλή», είπε. "Όταν συγκρίναμε τα δεδομένα με μετρήσεις καθαρού αιματίτη στο εργαστήριο, είδαμε ότι τα φάσματα ήταν τόσο παρόμοια μεταξύ τους και τόσο διαφορετικά από άλλα ορυκτά".
Ένα σύμπλεγμα σκουριάς στους πόλους θύμισε στον Λι τη δική του ανακάλυψη του νερού πάγου στις πολικές περιοχές του φεγγαριού. Ωστόσο, σε αντίθεση με το εύρημα του 2018, ο αιματίτης δεν συγκεντρώθηκε ομοιόμορφα γύρω από τους πόλους, αλλά ήταν πιο πυκνά και αραιά κατανεμημένος σε διαφορετικές κατευθύνσεις.
Ένας από τους υποψήφιους που θα μπορούσε να οξειδώσει το σίδηρο και να παρέχει άνιση κατανομή σκουριάς ήταν ο άνεμος της Γης (άνεμος της Γης;!), Ο οποίος μεταφέρει οξυγόνο στη Σελήνη (Μέσω του διαστήματος σε απόσταση 384 400 χλμ.!) Και το προστατεύει από ηλιακός άνεμος για αρκετές ημέρες στον κύκλο του.
Η ανακάλυψη χρησιμεύει ως υπενθύμιση του πόσο στενά συνδέονται η Γη και η Σελήνη παρά το γεγονός ότι απέχουν 384.400 χιλιόμετρα, είπε ο Λι.
Επιπλέον, ο άνεμος της Γης πιθανότατα μετέφερε υλικό ηλικίας δισεκατομμυρίων ετών στη Σελήνη - η δειγματοληψία αυτού του υλικού σε σημεία με σκουριά θα μπορούσε να βοηθήσει τους επιστήμονες να κατανοήσουν τις συνθήκες της πρώιμης Γης (Ο άνεμος μετέφερε επίσης βράχους εκεί και χώμα;).
Τέλος, η εξερεύνηση μπορεί ακόμη και να έχει αντίκτυπο στην εξερεύνηση του διαστήματος και στον αποικισμό της Σελήνης. Οι περιοχές της επιφάνειας της Σελήνης που έχουν αιματίτη μπορούν επίσης να έχουν υψηλότερα επίπεδα οξυγόνου και νερού (!!!), καθιστώντας αυτές τις περιοχές συγκριτικά καλύτερες από την υπόλοιπη Σελήνη για γεωργία (!!!). Σύμφωνα με τον Lee, η σκουριά θα μπορούσε να βοηθήσει τους ανθρακωρύχους του φεγγαριού.
«Στο μέλλον, εάν θέλετε να χρησιμοποιήσετε πόρους στη σεληνιακή επιφάνεια, αυτός ο τύπος σιδήρου μπορεί να γίνει ο τύπος που μπορούν να χρησιμοποιήσουν οι άνθρωποι».