Ο ήλιος μας φαίνεται ότι είναι ένα απόλυτα ήσυχο και γαλήνιο αντικείμενο που δεν εκπέμπει ήχους. Και αυτό είναι εν μέρει αλήθεια, επειδή οι νόμοι της φυσικής δεν επιτρέπουν στον ήχο να διαδοθεί στο κενό του χώρου. Ωστόσο, πώς θα ακουγόταν ο ήλιος στη γήινη ατμόσφαιρα; Ο ηλιοφυσικός Craig DeForest από το Southwest Research Institute προσπάθησε να απαντήσει σε αυτήν την ερώτηση. Τα λόγια του παρατίθενται από το επιστημονικό περιοδικό Astronomy.
Σύμφωνα με τον επιστήμονα, ο Sunλιος θα πρέπει να είναι ασυνήθιστα δυνατός, γιατί είναι ένας ατελείωτος δίνη υπερθερμασμένου πλάσματος. Οι πυρηνικές αντιδράσεις που οδηγούν το αστέρι προκαλούν τεράστια κυψελίδια θερμού αερίου να ανεβαίνουν και να πέφτουν συνεχώς σε ολόκληρη την επιφάνειά του. Για να καταλάβετε το μέγεθος αυτής της διαδικασίας, πρέπει να φανταστείτε κάτι στο μέγεθος του Τέξας να αναδύεται από την επιφάνεια, να καίγεται και να βουλιάζει σε μόλις πέντε λεπτά. Αυτή είναι μια απίστευτα θορυβώδης διαδικασία, πρόσθεσε ο επιστήμονας.
Εάν πιστεύετε τους προκαταρκτικούς υπολογισμούς του DeForest, τότε κάθε ένα από αυτά τα κύτταρα εκπέμπει από 100 έως 300 watt ηχητική ενέργεια ανά τετραγωνικό μέτρο - αυτό είναι περίπου το ίδιο με μια σειρήνα αστυνομίας. Και δεδομένου ότι η επιφάνεια του theλιου είναι περίπου 10.000 φορές εκείνη της Γης, φανταστείτε ότι 10.000 Γη καλύπτονται από σειρήνες της αστυνομίας και όλοι "ουρλιάζουν".
Η Γη βρίσκεται σε απόσταση 150 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τον Sunλιο, οπότε αν ο ήχος δεν διακοπεί στο κενό, τότε κοντά στον πλανήτη μας ο όγκος του θα μπορούσε να φτάσει τα 100 ντεσιμπέλ - όπως σε μια σύγχρονη ροκ συναυλία. Σύμφωνα με το DeForest, ο ήχος από μόνος του θα ήταν σαν ένας θαμπός βρυχηθμός. Θα ήταν αφόρητο να ζούμε σε τέτοιες συνθήκες κατά τη διάρκεια της ημέρας, αλλά τη νύχτα, με την στροφή του πλανήτη, θα μπορούσαμε ακόμη και να μιλήσουμε.
